BENİM İSTANBUL’UM Ben de dinliyorum İstanbul’u Ama gözlerim açık Burası Laleli olmalı Çünkü aynı yosma burdan da geçiyor Giyinmiş açık saçık Çıngıraklar artık yok Onun yerini hoparlörler almış Bozacı değil satış yapan artık İşportacı, bağıra çağıra, çığlık çığlık Anlasana, burası ne Orhan Veli’nin İstanbul’u Zaman ne İstanbul zamanı Gelecek bugün oldu, Geçmiş bırakıp gitti alarak güzellikleri Zengin fakir aynı Farklı olan Artık zenginin merhameti, Fakirin utangaçlığı yok “zade”leri yitirdiğimizden beri Utanmıyoruz yapmaya çirkinlikleri Bu kadar mı olumsuz her şey Hayır! Herkese inat ben insanım Burası İstanbul “Umut” sadece bir roman adı değil Gelecek hala “umut” vaat ediyor
