Gülümse

BENİM İSTANBUL’UM      

Ben de dinliyorum İstanbul’u

Ama gözlerim açık

Burası Laleli olmalı

Çünkü aynı yosma burdan da geçiyor

Giyinmiş açık saçık

Çıngıraklar artık yok

Onun yerini hoparlörler almış

Bozacı değil satış yapan artık

İşportacı, bağıra çağıra, çığlık çığlık

Anlasana, burası ne Orhan Veli’nin İstanbul’u

Zaman ne İstanbul zamanı

Gelecek bugün oldu,

Geçmiş bırakıp gitti alarak güzellikleri

Zengin fakir aynı

Farklı olan

Artık zenginin merhameti,

Fakirin utangaçlığı yok

“zade”leri yitirdiğimizden beri

Utanmıyoruz yapmaya çirkinlikleri

Bu kadar mı olumsuz her şey

Hayır!

Herkese inat ben insanım

Burası İstanbul

“Umut” sadece bir roman adı değil

Gelecek hala “umut” vaat ediyor